Wycinanki z Powiśla, prawobrzeża Wisły na wysokości Jeziorny, przedstawiają najprostsze i najstarsze formy polskich wycinanek, takie jak stylizowane drzewka zwane „rózgami”, lalki” czyli uproszczone formy postaci kobiecych lub męskich (zwanych wówczas czasem „chłopakami”), „fryzy z lalek lub kogucików” oraz „gwiazdy okrągłe i rogowe”. Były to wycinanki jednobarwne, choć w różnych kolorach. Ich płaszczyzny były ażurowane drobnymi wycięciami w formie strzałek, oczek, linii, lub ulistnionych gałązek, dzięki którym można było osiągnąć znakomite efekty dekoracyjne. Szczytowym okresem popularności wycinanek we wsiach Powiśla były lata tuż przed pierwszą wojną światową. Na początku lat dwudziestych zaczął się ich zanik. Wycinanka obrodziła się dopiero po II wojnie światowej. W kolekcji Konstancińskiego Domu Kultury, która wkrótce zostanie zaprezentowana w Muzeum Wycinanki, są prace najlepszych artystów w tej dziedzinie, które były prezentowane na wielu prestiżowych wystawach w kilkudziesięciu miastach w Polsce i zagranicą.